ارزیابی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی بر اساس ویژگی‌های سازمان‌های یادگیرنده و ارایه راهبردهایی برای بهبود آن

مقدمه و هدف پژوهش: سازمان یادگیرنده یک آرمان است، آن یک مسیر و راه است، نه یک هدف و مقصد. مبنای سازمان یادگیرنده، ایده «یادگیری از طریق عمل» یا یادگیری تجربی است. ایده یادگیری از طریق عمل بر خلاف بسیاری از مفروضات فرهنگی درباره یادگیری بوده است. هدف این پژوهش ارزیابی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی بر اساس ویژگی‌های سازمان‌های یادگیرنده و ارایه راهبردهایی برای بهبود آن است. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی ـ پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر روسای واحدها و دانشکده‌ها، معاونین و مدیران گروه و اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی می‌باشند که از طریق روش نمونه گیری طبقه‌ای ـ تصادفی تعداد 385 نفر انتخاب شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد از نظر اعضای هیات علمی در دانشگاه آزاد اسلامی مولفه‌های، یادگیری از تجارب درون سازمانی و یادگیری از تجارب بیرون سازمانی از مولفه‌های اصلی سازمان یادگیرنده در حد ضعیفی قرار دارد و از نظر مدیران دانشگاه مولفه‌های، توانایی حل مساله و یادگیری از تجارب درون سازمانی در حد ضعیفی قرار دارند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت موضوع نتایج زیر در جهت تقویت مولفه‌های سازمان یادگیرنده در دانشگاه آزاد اسلامی ارایه گردیده است: همگرایی در نگرشها و انگیزه‌های اعضای هیات علمی و مدیران دانشگاهها، ایجاد فرصت و موقعیت مناسب برای همفکری و تبادل نظر اعضای هیات علمی و مدیران دانشگاهها، حمایت‌های مالی ومعنوی کافی از فعالیت‌های پژوهشی در دانشگاه، ایجاد استراتژیها، نظام و ساختار معین برای فعالیتهای علمی و پژوهشی و استفاده از ملاکهای علمی و حرفه‌ای در انتخاب و یا انتصاب مدیران دانشگاهی.